บทที่ 30

ฉันตื่นขึ้นมาเมื่อเจสันสะกิดฉันเบาๆ บอกว่าได้เวลาไปสนามบินแล้ว ฉันขยี้ตาเพื่อให้มองเห็นชัดๆ ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน เพราะสิ่งสุดท้ายที่จำได้คือตอนนั่งอยู่ในรถ ฉันมองไปเห็นไบรอันพยายามจะลุกขึ้นนั่งข้างเตียง โดยมีเบร็ตช่วยสวมรองเท้าให้ เจสันสวมรองเท้าแตะให้ที่เท้าแล้วช่วยพยุงฉันลุกขึ้น พวกเขาเอาของของเราจ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ